Aşk 3- ilk buluşma

Okumayanlar için Bölüm 1
Bölüm 2

Dersdeyken beni aradı.
-Çıkışta seni bekliyorum.
-Geldinmi?
-Gel demiştinya. Gitmemi istersen darılmam rahat ol.

Ne söyleyeceğimi bilmedim. Çok yakınımdaydı. Beklemesini söylüyerek telefonu kapattım. Ellerim titriyordu. Hani kalp hızlıca atar derlerdi? Benimki sanki durmuştu. Nereye kaçsam, nerden çıksam, nasıl gözüne görünmeden gitsem diye düşüne durdum. Neden kaçdığımı bile bilmiyordum. Ders bitdi ve dışarı çıktım. Bugün hatırladıkça güldüğüm bir haraket yaptım. Okulun arka çıkışına gitdim gizlice kaçıp eve gidecekdim. Birden çok tanıdık bir ses duydum.

-Evet hangi hızla kaçıyoruz?
-Kaçmıyorum.
-Tamam. Peki yürüyerek hangi hızla eve gidiyoruz?
- Sussana. Ben hep burdan çıkarım. Ne bileyim hangi tarafdasın.
- Birtanem sen bugün gel dedin, geldim. Sen gel demediğin, beni bilmediğin günleri ben senin okul çıkışında çok geçirdim. Şimdi nedeni ne olmuşsa olmuş. Gitmek istemişsin belli. Ama çağırıp git demeden gitmek adaletlimi? Ocak ayı, soğuk ve rüzgarlı havada bekleyerek kalmam seni mutlumu edicek?
- Özür dilerim. Sadece ne konuşacağımı bilemedim.
- Maymun, şimdi gide bilirsin. Ben de işden geldim yorgunum zaten.
- Gideyimmi?
- Evet git. Kalıp ne konuşacağını bilmiyorsun. Sanki bişey konuşmak şartmış gibi. Hayatındakı ilk buluşmanı da böyle saçmalayarak nasıl mahvetdiğini düşüne durursun bu akşam.
- Düşünmem. Ben seni istemiyormuşum. O yüzden kaçıyordum.
- Hmmm.. sorun yok. Biliyorsunki ısrarcı olmayı sevmem. Ben seni öyle rahat huzur içinde sevdim ki, senin böyle gerginlikte beni sevmek için uğraşıp da başaramaman hiç adaletli değil. Uğraşmadan, efor sarf etmeden rahatca sevebileceğin sevgiye ver tümlüğünü. Hep derim sen mutlu ol diye var olan ben, beni istemiyor diye, beni sevmiyor, benden kaçıyor diye heyecan yaşadığında, kendini borçlu hissetdiğinde sanki günah işlemiş gibi oluyorum. Sen benim en değerlimsin. Beni istemek zorunluluğun yok. Ben hasta ruhlu biri değilim. Seni anlıyorum.
- Neden bu kadar anlayışlısınki sanki. Neyse ben gidiyorum sonra konuşuruz. Böyle olsun istemezdim.
- Tabii istemezdin. Kim isterki. Sadece daha çocuksun. Büyüyünce böyle şeyler yaşamayacaksın.
- Küçüğüm demek. Ne zaman sana sözlerim, haraketlerim büyük gelicek? Ne olması lazım?
- Universite kazanman, 24 yaşını doldurman ve karşıma geçib konuşman yeterli yani kaçmadan. Okumuş genç bir kadın olarak her sözünü ciddi kabul edeceğim. 24yaşına kadar ne istersen konuş 24ünde emin olacağım.
-Bir de bana çocuk diyorsun. Çocukca bu.
- Ola bilir. Ben de o zamana büyürüm zaten:)

Öylece vedalaştık ve hiçbir şekilde 1 yıl onu aramadım, görmedim..